IONIO ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
ΤΜΗΜΑ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΗΛΕΚΤΡΟΑΚΟΥΣΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ & ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ

Συμμετοχή σε σεμινάριο στα πλαίσιο του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Τέχνες και Τεχνολογίες του Ήχου», με θέμα:

«DIRTY ELECTRONICS WORKSHOP»

Η μετα-ψηφιακή εποχή χαρακτηρίζεται από την επιθυμία για ανατροπή και πρόκληση αυτού που, σε μεγάλο βαθμό έχει γίνει αποδεκτό ως η ηγεμονία της ψηφιακής τεχνολογίας. Οι επιρροές της κυβερνο-πανκ και της μετα κυβερνο-πανκ φαίνεται να περνούν στη μουσική. Ίσως, είναι η ουσία του πανκ που επανέρχεται σε κάποιους μουσικούς κύκλους. Παράλληλα, έχει αναπτυχθεί ένα ενδιαφέρον σχετικά με αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε "dirty electronics".
Πρόκειται για ηλεκτρονικά όργανα και για τρόπους εργασίας που είναι αντιδιαμετρικά αντίθετα με τα αντίστοιχα που παράγονται μαζικά από την ψηφιακή κουλτούρα. Αυτά τα όργανα μπορεί να περιλαμβάνουν τα παρακάτω χαρακτηριστικά: άχρηστα αντικείμενα (που δείχνουν επίτηδες σπασμένα ή ταλαιπωρημένα), άσχημα, φτηνά, βαριά, χειροποίητα, σχεδιασμένα να έρχονται σε επαφή με το σώμα, πειραγμένα, κιτς, με feedback...

To εργαστήρι θα παρουσιάσει μία σειρά κεντρικών ιδεών σχετικά με το θέμα μέσα από την πρακτική κατασκευή, από το μηδέν, ενός χειροποίητου ηλεκτρονικού οργάνου, του Sudophone. Το όργανο αποτελείται από έναν απλό ταλαντωτή, ένα μίνι ηχείο, παλιές κονσέρβες και μπουλόνια. Το Sudophone παίζεται πιάνοντας ένα από τα μπουλόνια και σκεπάζοντας με το χέρι το άνοιγμα της κονσέρβας παράγοντας έτσι ένα εφέ σαν τη σουνρτίνα harmon. Πιέζοντας τα μπουλόνια και την κονσέρβα αλλάζει η συχνότητα που
παράγει το όργανο το οποίο χρησιμοποιεί την αγωγιμότητα του ανθρώπινου σώματος. Το εργαστήρι θα ολοκληρωθεί με την παρουσίαση από τους συμμετέχοντες, κομματιών από τα Εννέα Εύκολα Κομμάτια για Sudophone. Για τη συμμετοχή στο εργαστήριο δεν είναι απαραίτητη η γνώση ηλεκτρονικών ή η εμπειρία στην κατασκευή ηλεκτρονικών συσκευών.

Ο John Richards γεννήθηκε το 1966. Εξερευνά τις δυνατότητες της performance με την χρήση αυτοσχέδιων μουσικών οργάνων και με την δημιουργία ενός διαδραστικού περιβάλλοντος χώρου. Εμφανίζεται συχνά με τους electro – noise αυτοσχεδιαστές kREEPA και το post – punk group Sand (Soul Jazz Records). Το 2002, η συνεργασία του με τους kREEPA βοήθησε στο να δημιουργηθεί το OIK project στο STEIM του Άμστερνταμ, το οποίο ασχολείται με το “hacking” των εμπορικών μουσικών προϊόντων (hardware) για την δημιουργία φτηνών μουσικών οργάνων – διεπαφών.

Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας συνθετών “collective nerve8”: ένα πειραματικό ηλεκτροακουστικό σχήμα που ασχολείται με την διάχυση του ήχου (diffusion). Σε συνεργασία με γνωστούς μουσικούς στον χώρο του αυτοσχεδιασμού και της ηλεκτρονικής μουσικής, εμφανίζεται συχνά στην Ευρώπη, ΗΠΑ, Αυστραλία και Ιαπωνία.
Πιο πρόσφατες εμφανίσεις έγιναν στο IRCAM, στο Παρίσι, στο Fylkingen , στην Σουηδία, στο Bent Festival, στο Los Angeles, στο Sonar και την Βαρκελώνη.
Ο John Richards υποστηρίζεται από το Arts Council of England, το Performing Rights Society Foundation και το Arts and Humanities Research Council. Έχει γράψει μεγάλο αριθμό άρθρων που αφορούν στην “υβριδικότητα”, στην μεταψηφιακή θεωρία και στα “dirty electronics”.
Το 2002 ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στην ηλεκτρονική μουσική σύνθεση στο Πανεπιστήμιο του York. Τελευταία συμμετέχει στο τμήμα της “Μουσικής, Τεχνολογίας και καινοτόμου έρευνας” του Centre at De Montfort University, Leicester, UK.
Από το 1990 διδάσκει αυτοσχεδιασμό στο Dartington International Summer School.